Zonder medische kennis een complex probleem oplossen, hoe doe je dat?

Toen ik begon aan mijn afstudeerproject wist ik dat ik voor een grote uitdaging stond waarvan ik geen idee had hoe ik dit moest oplossen en of ik binnen de gegeven tijd een werkend eindproject kon neerzetten. Mijn afstudeerproject moest een uitdaging zijn, dat doel had ik mezelf gesteld en met die informatie ben ik opzoek gegaan naar een geschikte opdracht. Die uitdaging heb ik zeker gekregen, en dat was zeker niet altijd even makkelijk. Vele uren itereren, overleggen, schetsen en opnieuw itereren waren het gevolg. De eindeloze functionaliteiten lijst die elke week maar langer en langer leek te worden, het leek alsof er geen einde aan kwam. Des ter meer kan ik zeggen dat ik (en ik zeg het niet snel) enorm trots ben op het eindresultaat.

Vanwege het Corona virus is mijn afstudeertraject, samen met die van velen anderen, anders gelopen dan we op voorhand ooit konden bedenken. Om deze reden zijn vanaf maart alle meetings online voortgezet. Ondanks dat het onwijs jammer was dat ik de opdrachtgever niet meer face-to-face kon spreken en er geen mogelijkheid meer was om samen te schetsen, heb ik andere oplossingen gevonden om dit probleem op te lossen. Veel meetings gingen via Skype en via Miro vond ik een oplossing om mijn werk gemakkelijk te delen met de opdrachtgever om samen te kunnen werken in een scherm. Dit vergde wat extra creativiteit en improvisatie om er toch nog het beste van te maken.

Ik heb mijn uiterste best gedaan om het contact met de opdrachtgever te behouden en snel te kunnen schakelen aangezien het voor de ontwikkeling van de oplossing van groot belang was dat dit in samenwerking ging met de opdrachtgever. In het begin van de crisis liep dit wat stroef omdat iedereen nog opzoek was naar een goede vorm om de werkzaamheden thuis voort te zetten. In deze tijd heb ik geprobeerd verder onderzoek te doen naar de data, mijn vragen te bundelen en deze in de eerstvolgende meeting uitgebreid te bespreken.

Ondanks de digitale oplossingen om het contact voort te zetten miste ik het persoonlijke contact wel. Ik heb gemerkt dat ik sneller tot nieuwe ideeën en inzichten kom als ik face-to-face een co-creatie sessie doe zoals een van de eerste sessies. Het contact is dan een stuk directer en schakelen gaat gemakkelijker. Op afstand zeg je niet zo snel “kun je dat eens uittekenen?” en probeer je het verbaal op te lossen omdat dit nou eenmaal gemakkelijker is. Uiteindelijk heb ik mijn draai wel gevonden in de digitale wereld en heb ik toch alles kunnen doen en uitwerken hoe ik het vooraf in mijn hoofd had en het project tot een goed einde weten te brengen.

Verslaglegging van een complex probleem

Het overbrengen van de complexe materie vond ik een grote uitdaging. Ik merkte dat ik veel jargon gebruik in mijn verslag die ik voor de lezer misschien beter eenvoudiger had kunnen verwoorden zodat het wat gemakkelijker leest. Omdat ik er soms niet bewust van ben dat ik dit gebruik, heb ik voor de lezer een begrippenlijst toegevoegd aan mijn verslag. Zo hoop ik een stukje complexiteit weg te nemen. Verder heb ik geprobeerd zoveel mogelijk jargon te vervangen door eenvoudigere synoniemen om het niet onnodig moeilijk te maken.

Het probleem is niet gemakkelijk uit te leggen en ik vind het soms het lastig om dit kort en bondig uit te vertellen. Door het schrijven van de design brief en het meerdere malen uitleggen van mijn probleem, bijvoorbeeld aan mijn coaching groepje en tijdens de Feedback Frenzy, ben ik er wel steeds beter in geworden om dit helder en kort uit te leggen. Naar mijn idee heb ik het probleem terug weten te brengen naar een heldere probleemsituatie die begrijpbaar is zonder medische kennis.

De kracht van co-creatie

De vele iteraties en het nauw samenwerken met de opdrachtgever geeft aan dat je als ontwerper, ook zonder medische kennis, een complex probleem kunt oplossen. Ik heb veel iteraties gemaakt die ik dan telkens voorstelde in een meeting. Samen zijn we door de schermen heen gegaan en kreeg ik elke keer nieuwe feedback/inzichten en zo kwamen we stapje voor stapje dichterbij de oplossing. Door te overleggen kwam er steeds meer duidelijkheid en vorm in de oplossing.

Ik heb gemerkt dat mijn rol als ontwerper hier onwijs belangrijk was. Door de opdrachtgever te inspireren met voorbeelden en schetsen van een mogelijke oplossing krijgen zij een visueel beeld bij hun gedane onderzoek en kwamen daar nieuwe inzichten uit waar ik, maar ook een neurochirurg nog niet bij stilgestaan heeft. De kracht van visualisatie en inspiratie kwam hierin goed naar voren en ik vond het mooi om te zien dat het gedane onderzoek door de artsen op papier, op deze manier langzaam tot leven kwam.

Datavisualisatie voor dummies

Voordat ik aan dit project begon had ik nog nooit een project gedaan met betrekking tot het visualiseren van data. Ik heb veel onderzoek gedaan naar de opbouw van data, type, soort en categorie. Door veel te lezen, zoals onder meer het boek van Andy Kirk - Data Visualisation (Kirk, 2016) heb ik mijn theoretische kennis opgedaan over dit vakgebied. De belangrijkste inzichten die bruikbaar waren voor mijn oplossing heb ik daaruit gehaald en verwerkt in mijn data visualisatie onderzoek. Ik vond het fijn om een stukje theorie te koppelen aan mijn onderzoek en dit via een erkend boek te doen. Op internet vond ik bij het zoeken naar theorie over data visualisatie veel verschillende "waarheden" en vond ik het lastig om te bepalen wat een betrouwbare bron was en wat niet. Echter heb ik voor de vormgeving wel weer gekeken naar voorbeelden op het internet bij websites zoals Dribbble, omdat deze voorbeelden het meest up-to-date zijn.

Waar ben ik trots op?

Ik ben uiteraard het meest trots op de visuele Brain Map Viewer die het mogelijk maakt om de big data te filteren en te visualiseren. Dit was tevens ook de grootste uitdaging van het project aangezien het ging om een set van maar liefst 40 filtreerbare variabelen, 4 scan types en 5 berekenende variabelen. Het structureren van deze data was ook niet altijd makkelijk aangezien het ging om, voor mij, onbekende data die ik niet altijd volledig kon begrijpen omdat ik daar de medische kennis niet voor heb. Verder stond ik voor twee andere grote uitdagingen: informatiearchitectuur en user experience. Hoe zorg ik ervoor dat deze waslijst aan functionaliteiten logisch is voor de gebruiker zonder in te leveren op gebruiksvriendelijkheid. Door veel te passen, variëren, testen en hulp te vragen van experts ben ik erin geslaagd om een werkbare layout te ontwerpen waarbij functionaliteiten in- en uitgeklapt kunnen worden om zich zo aan te passen aan de behoefte van de gebruiker.

Ik ben hier veel tijd aan kwijtgeraakt omdat er telkens nog elementen waren die niet op een intuïtieve plek stonden of waar ik in eerste instantie geen plek voor dacht te hebben. Door goed te luisteren en samen te kijken naar de inhoud van de functionaliteit heb ik deze gegroepeerd in logische componenten zoals een toolbar, filterpanel en visualisatie

Mijn PB is ook een onderdeel waar ik veel tijd in heb gestoken. Naar mijn idee is mijn PB een goede weergave van de hoeveelheid werk die ik het afgelopen half jaar heb verzet. Ik heb geprobeerd om zo goed als alles te omschrijven en zo visueel mogelijk te werken dat de lezer er een beter beeld bij heeft. Hoewel ik mij wel besef dat mijn PB misschien langdradig is en niet zo makkelijk wegleest heb ik toch geprobeerd om het wat "vlotter" te schrijven en de teksten zo compact mogelijk probeer te houden. Ik had hier wel moeite mee aangezien ik niet zo een held ben in het schrijven van teksten.

Een waardevol en leerzaam proces

Kortom, ik heb onwijs veel geleerd in het afgelopen jaar en had zelf nooit gedacht dat ik het tot zo een einde kon brengen. Ik korte tijd heb ik veel kennis opgedaan over het project, hersentumoren en MRI-scans. Verder heb ik ook veel geleerd over het visualiseren van data en heb ik mij verder gespecialiseerd in het oplossen van complexe UX/Informatie architectuur vraagstukken.

Ik ben enorm trots dat mijn bijdrage als ontwerper heb kunnen leveren aan zo een onwijs mooi en waardevol project die bijdraagt aan het onderzoek en de genezing van hersentumoren. Ik kan niet wachten tot mijn project werkend gemaakt wordt en ik kan zien hoe mijn oplossing in de realiteit ingezet gaat worden en ik ben benieuwd wat de toekomst van het project zal brengen.